Silip sa Likod ng Balita

Kursong Nursing, niraraket? Part 3

(Ipinarating kay Dodie C. Banzuela, Abril 8, 2006) “PROHIBITING HIGHER EDUCATION INSTITUTIONS (HEIs) FROM FORCING THEIR GRADUATES AND GRADUATING STUDENTS TO ENROLL IN THEIR OWN REVIEW CENTERS AND/OR REVIEW CENTERS OF THEIR PREFERENCE.”

Ito ang titulo ng Memorandum Order No. 13, series 2006 mula sa Commission on Higher Education (CHED) na may petsang March 15, 2006 at lagda ni Chairman Carlito Puno na natanggap ng DERETSO noong April 3 mula sa isang concerned parent na may anak na nakapagtapos ng kursong nursing.

Kasunod nito, lumabas iyon sa isang broadsheet bilang isang paid advertisement at naiulat din sa TV Patrol ng ABS-CBN ang hinggil sa nasabing kautusan ng CHED.

Ayon sa mga taga-CHED, bunsod aniya ang paglalabas na iyon ng kautusan sa mga natanggap nilang reklamo mula naman sa mga concerned parent sa iba’t ibang panig ng bansa na may mga anak nga na kumukuha ng kursong nursing.

Kung nataon man ang pagputok na iyon ng balita sa national media, nakatulong naman ng malaki iyon sa ginawang pagtalakay ng DERETSO sa lokal na usapin patungkol sa nasabing kurso.

Ayon pa sa CHED Memorandum Order No. 13:

“That following prohibitions shall be strictly implemented to all public and private Higher Education Institutions (HEIs):

“1. Forcing their graduates and graduating students to enroll in their own review centers and/or in review centers of their preference;

“2. Charging exorbitant review fees; and

“3. Withholding of grades and other school records of students and graduates who cannot enroll in these review centers.”

Ayon pa sa ibinigay na impormasyon ng nasabing concerned parent, ang breakdown ng P 37,000.00 na halaga ng pagre-review ay: P 28,000.00 sa board & lodging (Ambassador Hotel for 60 days); Garden Plaza Hotel for 3 meals except Saturdays & Sundays and cost of transportation; P 8,500.00 Kaplan review fee; and P500.00 as incidental fee (na siya naman diumanong napapapunta sa kasamang clinical instructor).

Sa nakaraang dalawang magkasunod na linggo, hindi namin tinukoy kung anong eskwelahan ng kursong nursing ang sa paniniwala ng mga concerned parent ay “nangraraket” sa kanilang mga anak.

Pagkakaroon ng transparency sa mga babayarin sa pagpapaaral ang siyang naging salalayan ng DERETSO sa pagtalakay ng nasabing isyu, na nagkataon namang tila nga mas matindi ang raket sa kursong iyon na ang posibleng dahilan ng mga nangraraket ay “dolyares naman ang susuwelduhin ‘nyo pag naging nurse na kayo.”

Nalathala sa pahina ng DERETSO noong June 11 - 17, 2005 ang hinggil sa isang artikulong mula sa internet na sinulat naman ni Mr. Jaeyoun Kim isang mag-aaral sa Pilipinas mula sa South Korea.

Sa paiwarang na English, na en toto namang inilathala ng DERETSO’y, nasabi ni Jaeyoun Kim na pagmamahal sa kanilang bansa ang naging dahilan ng kanyang mga kababayan kung bakit nangibang bansa ang mga iyon matapos ang Korean war, na mismong inatig pa ng kanilang pangulo noon na si President Park.

Ayon sa essay ni Jaeyoun Kim:

“Korea was able to develop dramatically because Koreans really did their best for the common good with their heart burning with patriotism. Koreans did not work just for themselves but also for their neighbors and country. Education inspired young men with the spirit of patriotism.

“President Park sent many mine workers and nurses to Germany so that they could send money to Korea to build factory. They had to go through a horrible experience. In 1964, President Park visited Germany to borrow money. Hundred of Koreans in Germany came to the airport to welcome him and cried when they saw President Park. They asked him, ‘Mr. President, when can we be well-off?’ That was the only question everyone asked to him. President Park cried with them and promised them that Korea would be well-off if everyone works hard for Korea. The President of Germany got a strong impression on them and lent money to Korea. So, President Park was able to build many factories in Korea.

“He always asked Koreans to love their country from the heart. Many Korean scientists and engineers in the USA came back to Korea to help developed our country because they wanted our country to be well-off.

“Though they received very small salary, they did their best for Korea because they always hoped that their children would live in a well-off country such as South Korea.

“Koreans have a great love for their country so that we were able to share our wealth with our neighbors. The owners of factories and companies distributed their profit to their employees fairly so that employees could buy what they needed and saved money for the future and their children.

“Please love your neighbors and country. Jesus Christ said that whatever we do to others we do unto Him.

“In the Philippines, there is God for people who are abused and abandoned. There is God who gives love. If you have a child, teach them how to love the Philippines. Teach them why they have to love their neighbors and country.

“God will be very happy if you love others.

“Now I will ask you: Is the Philippines worth crying for...?

“Who will shed tears for your country?

“Who will lend a hand to lift her spirit… to hold the lonely Flag that symbolize her name?”

Ngayon, halos lahat na ng aplliances ay nagagawa na ng South Korea. At nakakagawa na rin sila ng sariling sasakyan, sa kabila na wala naman silang gasinong natural resources.

Hindi lamang mayaman ang bansa natin sa mga natural resources, mayaman din tayo sa mga white & blue collar job employee. At marami din tayong mga inbentor at scientist.

Pero, bakit hanggang ngayo’y patuloy na dumarami ang mahihirap na Pinoy sa kabila ng pagkakaroon natin ng poverty alleviation committee sa Kongreso? Bakit hanggang ngayo’y lubog pa rin sa utang ang ating bansa sa kabila ng pagpapatupad ng kung anu-anong buwis? Bakit sa dami ng OFW ay ganoon din kadami ang nawawasak na pamilya ng mga OFW gayong kinakaltasan naman ang mga ito ng butaw ng mga taga Overseas Workers Welfare Administration (OWWA)? Bakit kung hindi pa sila napatay sa ibang bansa’y hindi pa nila makukuha ang kailangang biyaya? Bakit sa kabila ng pagkakaroon ng batas hinggil sa iligal recruiter ay marami pa rin ang hanggang ngayo’y nabibiktima ng panloloko na ang nanloloko pa’y kapuwa Pinoy?

Noong isang taon ay nabalita na halos kalahati ng mga nurses at doctor sa provincial hospital sa Santa Cruz, Laguna ay mga nag-abroad, dahilan upang ipasara ang isang gusali ng nasabing pagamutan. Pagmamahal kaya iyon sa ating lalawigan o kailangan lamang talagang maisalba ang kani-kanilang pamilya sa kagutuman at ‘di pantay na pagkakataong mabuhay ng disente dito sa ating bansa?

Pagmamahal sa kanilang bayan ang naging battle cry ng mga taga-South Korea nang magtungo at magpaalipin ang mga iyon sa ibang bansa.

Pagkahulagpos sa tanikala ng kahirapan ang siya namang hanggang ngayo’y pangunahing dahilan ng mga kababayan natin sa pagtungo sa ibang bansa.

Nakakalungkot nga lamang isipin na tila naman nagiging kultura na sa ilang antas ng lipunan ng mga Pinoy ang panglalamang at pangraraket sa kanyang kapuwa Pinoy.

Bakit nga hindi’y, mantakin ninyong kursong nursing pa lamang ay niraraket na ng mismong ilang nagpapatakbo ng nursing course sa isang paaralan? In short, mismong kabataang Pinoy niraraket ng ilang nagpapatakbo ng paaralan!?

Naisulat na rin minsan sa pahina ng DERETSO ang hinaing ng mga nursing student sa mga tricycle driver na naniningil sa kanila ng singkwenta pesos mula sa main building ng kanilang paaralan patungo sa pagamutan. “Dolyares naman ang kikitain ‘nyo pag nakagraduate kayo!” Ito diumano ang pasinghal na tugon ng ilang mga magta-tricycle kapag nagrereklamo ang mga nursing student sa paniniwala nilang pagsasamantala ng mga magta-tricycle.

Aling sektor pa nga ba ng ating lipunan ang mangraraket sa ating mga nursing student and graduates?

Sa Part 1 & 2 ng artikulong, Kursong nursing, niraraket? ay naipakita natin kung papaano ang mismong ilang opisyales ng nursing department sa isang paaralan ay raketin ang mga mag-aaral. At sa pagkakataong ito’y mapapagtanto natin na kung hindi pa direktang nakialam ang CHED ay patuloy na raraketin ang pagrereview ng mga nursing graduates.

Sabi nga ng Koreanong si Jaeyoun Kim: “Walang magmamahal sa Pilipinas kung hindi ang mga Pilipino din.”

Muli, nais naming ibahagi ang ilang mga text messages na natanggap namin matapos na lumabas sa national media ang hinggil sa kautusan ng CHED. At muli, hiniling ng mga nagpadala ng mensahe na huwag ng banggitin ang kanilang cellphone numbers.

“April 1 ‘lang daw po nila natanggap ang CHED Memorandum Order kaya next school year na ‘lang daw nila ipapatupad ‘yun. Hindi na daw maaaring mag-back out kasi nakapagpareserba na ang school sa review center at sa hotel. Ito po ang sinabi sa amin ni dean kahapon.” (April 6, 2006 / 11:23:18)

“Puwede na daw po mag back out dun sa review center ng school kaya ‘lang ang tanong bakit ngayon ‘lang nila sinabi na kaiba sa nauna nilang statement noong April 5 na hindi na puwedeng mag-back out kasi nakapag-reserba na sila sa review center at hotel. Gahol na sa oras at matagal pa bago ma-refund pera namin. Saan kami kukuha ng pera ‘e nasa kanila na nga ang pera namin?” (April 7, 2006 / 10:51:35)

“April 16 simula na ng review. Gahol na kami sa oras sa paghahanap ng bahay sa Maynila at wala na nga magagamit na pera kasi naibayad na namin sa kanila. I-expect na daw namin na ‘di marerefund ang pera before the holy week. Minadali nila kaming magbayad, pero ngayong binabawi na namin ang pera namin ‘e pinahihirapan na nila kami? Eskwelahan nga ba ‘yan o talagang yungib ng mga ganid?” (April 7, 206 / 11:12:17)

“Mga 180 ang gumaradweyt, pero hindi na po ‘yun lahat makakapag-review sa offer ng school. Nagkanya-kanya na po halos lahat kasi mas marami pa ang bumabagsak doon. Ibig sabihin, halos walang nakaka-take one sa review center na ‘yon. Kaming mga bayad na, walang choice. ‘Un ngang halagang P1,700 ‘e inabot po ng isang buwan at isang linggo bago nairefund sa amin. Sa bangko pa namin kinuha ‘yun. E ‘yun pa kayang halagang P37,000.00?” (April 7, 2006 / 11:24:31)

“Wala kasing student organization sa nursing department kasi mahigpit na ipinagbabawal ng eskuwelahan kaya’t naaabuso ng ilang namamahala ng nasabing kurso ang mga nursing student. Kung hindi pa may pailan-ilang mag-aaral ang nagrek-lamo’y baka lalala pa ang pangraraket ng school. Ang problema namin ngayon ay hinahanap na ng mga bataan ni Dean kung sino daw ang nanghu-Hudas na nursing student. Hudas pa bang matata-wag ang nagsasabi lamang ng katotohanan?” (April 7, 2006 / 12:38:41)

“Iniisip ko po, mas mabuti pa siguro na ang magtatag ng isang organisasyon na siyang magiging tinig namin sa paaralan ay ang aming mismong mga magulang sapagkat sila naman po ang unang tinatamaan ng pangraraket. Malimit po kasi kaming pagbintangan ng aming mga magulang na nangungupit sa kanila kapag linggu-linggo na lamang ay nahingi kami ng 100 o 200 pesos para ipambayad sa kung anu-anong singilin ng mga CI. (April 7, 2006 / 13:16:28)